DANUTA BARAŃSKA

Warszawa, 11 października 1949 r. Mgr Irena Skonieczna, działając jako członek Głównej Komisji Badania Zbrodni Niemieckich w Polsce, przesłuchała niżej wymienioną osobę, która zeznała, co następuje:


Imię i nazwisko Danuta Władysława Barańska
Data i miejsce urodzenia 17 czerwca 1922 r. w Warszawie
Imiona rodziców Władysław i Kazimiera z d. Markowska
Zawód ojca emeryt miejski
Przynależność państwowa i narodowość polska
Wyznanie rzymskokatolickie
Wykształcenie szkoła powszechna
Zawód telefonistka w Głównym Urzędzie Pomiaru Kraju
Miejsce zamieszkania Warszawa, ul. Ludna 1 m. 21
Karalność niekarana

Od 1 sierpnia do 14 września 1944 roku przebywałam w domu przy ul. Szarej 1. Teren naszego domu, jak i okoliczne ulice były zajęte przez cały ten czas przez powstańców. 8 września przedostali się na nasz teren powstańcy ze Starówki. Od tego dnia dom nasz wraz z całą ulicą był bardzo silnie ostrzeliwany przez Niemców z ul. Frascati. 14 września weszli na nasz teren. Wówczas ojciec mój kazał nam wszystkim, czyli mnie i młodszemu rodzeństwu, przejść na ul. Czerniakowską, róg Zagórnej, gdzie mieszkała nasza rodzina. Następnego dnia wraz z całą ludnością z ul. Zagórnej wyszliśmy na plac fabryki „Citroen”. Tam nas ograbili ze wszystkich kosztowności Niemcy wraz z Ukraińcami. Następnie po około czterech godzinach ruszyliśmy do ul. Rozbrat, dalej Myśliwiecką do Agrykoli, a stąd al. Szucha na róg Litewskiej. Tutaj Niemcy zarządzili postój.

Zaznaczam jeszcze, że Niemcy po wyjściu ludności z terenu ul. Czerniakowskiej, Zagórnej i okolicznych, podpalali wszystkie domy. Następnego dnia rano ruszyliśmy dalej przez jakieś ogrody działkowe, nie pamiętam już dzisiaj którędy, na Dworzec Zachodni, a stąd pociągiem do Pruszkowa.

Z opowiadań sąsiadów z domu przy ul. Szarej 1 wiem, że część mieszkańców naszego domu dostała się w al. Szucha, część na ul. Frascati do rozbierania tamtejszych bunkrów.

Na tym protokół zakończono i odczytano.