Warszawa, 23 kwietnia 1945 r.
Komisja dla Zbadania
Zbrodni Niemieckich
w Warszawie
Zeznanie
Ob. Aleksandry Biegaj, zam. Warszawa, Praga, ul. Ząbkowska 7/37.
Dotyczy: rozstrzelania jej męża, Stanisława Biegaja, ur. 17 marca 1910 r. z ojca Franciszka i matki Franciszki, pracownika miejskiego.
1 sierpnia 1944 roku o godz. 17.15, w kwadrans po rozpoczęciu akcji powstańczej, wpadło do mojego mieszkania przy ulicy Hutniczej na Targówku trzech powstańców. Po kilku minutach nadjechało na czołgach ośmiu pijanych Niemców i – terroryzując ludność – kazali wszystkim lokatorom wyjść z mieszkań. Zgromadzono ich na podwórzu. Kobiety z dziećmi pozostały na miejscu, a dziesięciu mężczyzn, w tym siedmiu lokatorów i trzech powstańców, wyprowadzono o ćwierć kilometra, pod fabrykę Gleya na Targówku, przy torze. Na błagania kobiet Niemcy obiecali, że mężczyzn tylko wylegitymują i puszczą na wolność. Po kilku minutach było słychać strzały i wszyscy zostali rozstrzelani. Niemcy odjechali na czołgu, a na drugi dzień rodziny zabrały zwłoki, które pochowano.
Nazwiska rozstrzelanych lokatorów:
Biegaj Stanisław ul. Hutnicza 17 zeznaje żona Aleksandra, zam. Ząbkowska 17 Choiński Władysław – ,, – – ,, – Apolonia, ul. Hutnicza 17 Kaczmarczyk Jan – ,, – żona nie żyje, dzieci wyjechały do Pułtuska Masłowski Jan – ,, – żona Wiktoria, ul. Ciemna 3, Targówek Król Mieczysław – ,, – żona Feliksa – ,, – Średnicki Józef – ,, – żona Helena, mieszka przy torach kolejowych na ul. Stalowej
Rastawicki Bolesław – ,, – żona Maria, mieszka na ul. Brzeskiej w domu kolejowym u ciotki, ob. Słockiej
Zeznania podałam zgodnie z prawdą. Przed podpisaniem przeczytałam.