Ja, Paulina Zając, ur. 15 stycznia 1902 r., buchalterka, niezamężna, aresztowana 18 października 1940 r. w Stanisławowie za niedostarczenie wyższym władzom i nadużycia kierowników w lokalu rest[auracyjnym] i za niepodanie nazwisk ludzi, którzy przychodzili do lokalu.
Siedziałam w więzieniu w Stanisławowie, Charkowie i łagrach zwanych Kamczatką. Więzienie – warunki życia były ciężkie, opieka lekarska była niemożliwa. W łagrach pracowałam przy wygruzce, życie było bardzo ciężkie, a obchodzono się z ludźmi źle.
Po amnestii zatrzymano nas cały miesiąc, zmuszając do pracy pod groźbą więzienia. Wyjechałam z ZSRR 22 czerwca 1942 r., do wojska wstąpiłam 13 czerwca 1942 r.