Ochotniczka Lucyna Tanaszkiewicz, ur. 28 lipca 1924 w Warszawie.
Wywieziono [mnie i pozostałych] 10 lutego 1940 r. przez władze sowieckie do obłasti wołogodzkiej, rejon charowski, na posiołek, jako osadników wojskowych. Wyznaczono nam prace w lesie, bardzo ciężkie, przy liesopowale. Płacili od wyrobienia normy, tak że zarabiałam od jednego do dwóch rubli dziennie, a kilogram chleba kosztował 1,1 rubla. Roboty były przymusowe. Mieszkaliśmy w barakach, bardzo zimnych i zapluskwionych, żywiliśmy się tylko z tego, co sprzedaliśmy ze swoich rzeczy i z posyłek, które nam przysyłała rodzina z Polski.
Tak pracowaliśmy do ogłoszenia amnestii. Jak zaczęła się formować polska armia, to wstąpiłam do Pomocniczej Służby Kobiet.