KRYSTYNA NOWICKA

1. Dane osobiste:

Ochotniczka Krystyna Nowicka, ur. w [1924 r. w Tarnopolu?], bez zawodu, panna.

2. Data i okoliczności aresztowania:

Zostałam wywieziona z Polski z Polesia pow. łuniniecki, stacja Sienkiewicze Korpusu Ochrony Pogranicza, 18 czerwca 1941 r., kilka dni przed wojną rosyjsko-niemiecką.

Zostałam wywieziona na podstawie aresztowania mamusi i jako córka oficera do Ałtajskiego Kraju, zmieinogorskiego rejonu, stacja Tretiakowo.

3. Opis więzienia, obozu:

Zamieszkiwałam na posiołku w baraku drewnianym, w którym mieszkało 45 rodzin, tak że mowy nie było o utrzymaniu higieny.

4. Skład więźniów:

Stosunki między naszymi rodzinami były dobre, solidarnie jedni drugim pomagali, zależnie od wyposażenia materialnego z Polski. Również w pracy silniejsi pomagali słabszym. Nasi Polacy zamieszkujący ten posiołek byli z krwi i ducha polskiego, o różnym poziomie umysłowym. Nawet ciężkie przeżycia nie zdołały załamać ich silnych charakterów.

5. Życie w więzieniu, obozie:

Pracowaliśmy ciężko fizycznie np. budowa spichrzów, zwożenie worków, bez ograniczenia godzin pracy. Również i nocy nie mieliśmy spokojnych. Siły się wyczerpywały, gdyż pożywienie było bardzo marne.

6. Stosunek władz NKWD do Polaków:

Władze rosyjskie odnosiły się do nas wrogo, traktując nas jak najgorszych przestępców.

7. Pomoc lekarska, szpitalna, śmiertelność:

Pomocy lekarskiej nie mieliśmy, więc też była duża śmiertelność wśród nas, a najwięcej na tym ucierpiały dzieci. Klimat nie do zniesienia i brak żywności zmuszały ich młode organizmy do chorób i śmierci. To straszne, takie świeże małe pączki, do których życie się uśmiecha, a one do niego wyciągają swe rączęta, mrugając ze zdziwieniem niewinnymi oczkami – tymczasem jakaś brutalna ręka niszczy to wszystko.

8. Czy i jaka była łączność z krajem i rodziną?:

Żadnej łączności z rodziną nie miałam.

9. Kiedy został zwolniony i w jaki sposób dostał się do armii?:

Zostałam zwolniona na podstawie amnestii w końcu 1941 r. Do wojska dostałam się przez st. strzelca, który przyjechał w celu mobilizacji naszych mężczyzn. Z poborowymi dostałam się do Ługowoj, stamtąd wyjechałam do Persji. Następnie w Teheranie zostałam przyjęta do Pomocniczej Służby Kobiet jako córka wojskowego. Data przyjęcia: 19 maja 1943 r.

5 lutego 1943 r.