1. Dane osobiste (imię, nazwisko, stopień, wiek, zawód i stan cywilny):
St. strz. Aleksander Dubowik, 26 lat, rolnik, kawaler.
2. Data i okoliczności zaaresztowania:
25 sierpnia 1940 r. w Nowosiółkach, pow. Postawski, woj. wileńskie aresztowała mnie rosyjska policja i zaprowadziła na posterunek. Następnie po dwu dniach zostałem wywieziony do Głębokiego, do więzienia, gdzie przebywałem miesiąc.
3. Nazwa obozu, więzienia lub miejsca przymusowych prac:
Po upływie miesiąca przetransportowano mnie do Mińska, a następnie w grudniu 1940 r. do Karelo-Fińskiej SRR, Miedwieżjegorsk, gdzie przebywałem do 27 września 1941 r.
4. Opis obozu, więzienia:
Obóz, w którym przebywałem, to było ok. 400 osób. Teren zalesiony, budynki drewniane, w dobrym stanie. Warunki higieniczne dość dobre.
5. Skład więźniów, jeńców, zesłańców:
Przeważała narodowość ruska. Bardzo dużo było wśród nas kryminalistów. Poziom umysłowy niski Wzajemne stosunki bardzo złe. Rusini byli ustosunkowani do nas więcej wrogo.
6. Życie w obozie, więzieniu:
Pobudka o godz. 4.00 rano, po śniadaniu szliśmy ok. 12 km do lasu na robotę. O godzinie 12.00 dla tych, którzy dobrze pracowali, przywozili kaszę, my natomiast – niemogący wyrobić swojej normy – obiad dostawaliśmy o godz. 18.00. Na obiad składała się zupa (woda z kaszą), następnie kasza na gęsto. Wynagrodzenie żadne – kto wyrobił swoją normę, otrzymywał ubranie.
7. Stosunek władz NKWD do Polaków:
Stosunek był wręcz wrogi. Badanie odbywało się w nocy. Starali się wśród Polaków znaleźć osobników, którzy by donosili, co Polacy między sobą mówią.
8. Pomoc lekarska, szpitale, śmiertelność:
Pomoc lekarska bardzo marna. Lekarz był na miejscu, lecz pomocy nie udzielał.
9. Czy i jaka była łączność z krajem i rodzinami?
Listy otrzymałem dwa (trzy listy), a z paczki żywnościowej otrzymałem tylko połowę (reszta przy kontroli zginęła).
10. Kiedy został zwolniony i w jaki sposób dostał się do armii?
Zwolniony 27 września 1941 r. Po amnestii byłem ok. pięciu miesięcy w kołchozie aż do czasu otrzymania karty mobilizacyjnej, tj. do 28 lutego 1942 r.