Jan Goreglad, ur. 17 sierpnia 1918 r. w Poleskie, zawód wojskowy szofer, kawaler.
Po wkroczeniu bolszewików na nasze ziemie polskie wzięli mnie do roboty w fabryce dykty Horodyszcze, pow. piński. Tam pracowałem ja półtora miesiąca, potem musiałem rzucić tą pracę stej celi [ponieważ?], bo nie mogłem przeżyć.
Po sześciu dniach [nieczytelne] wytoczyli mnie sądową sprawę za sabotaż, na której ja byłem osądzony na dwa miesiące więzienia. Siedziałem w Pińsku. Po wyjściu z więzienia żyłem w domu 14 dni i 27 listopada 1940 roku zostałem powołany do sowieckiego wojska.
W wojsku służyłem w Moskwie, 193 pułk artylerii przeciwlotniczej.
Ten pułk był tylko z samych Polaków, różnych [?] [nieczytelne] tylko na pracę agenta [?], wszystko Polaki.
Po wybuchu wojny 22 czerwca 1941 roku nas wszystkich odesłali do stroitielnego batalionu w Gorki, tam my pracowali na fabryce broni dwa miesiące, cztery miesiące my pracowali w lesie, tam było bardzo ciężko, kopali my przeciwczołgowe rowy.
Chleba my dostawali 800 gramów, kto wyrobił normę, a kto nie wyrobił normy, dostawał 400 gramów.
Bardzo miał ja tam dużo kolegów, nawet jeden zmarł: Ribicki Staszek. Potem ja zachorował na zapalenie płuc i byłem przywieziony do szpitala w Gorki. Tam ja dowiedziałem się, że polska armia formuje się. Po wyjściu ze szpitala ja stawałem do raportu, żeby mnie zwolnili i ja wyjechał do polskiej armii. Politruk mi odpowiedział, że ja wsadzę [cię] do więzienia, a nie do polskiej armii. Ja na ten dzień porozumiał się z delegaturą polską i uciekł do Kujbyszewa pod nie swoim nazwiskiem. W Kujbyszewie dostałem skierowanie do delegatury do polskiej armii.