Stefan Hutkaj, ur. 1900 r., wyznania rzymskokatolickiego, narodowości polskiej.
18 września 1939 roku aresztowała mnie sowiecka milicja i osadziła w więzieniu w Słonimie. Po miesięcznym pobycie w więzieniu rozpoczęło się śledztwo i trwało sześć miesięcy. Zarzucano mi, że jestem wrogiem rządu sowieckiego (kontrrewolucjonistą) i skazano na 15 lat więzienia. W czasie śledztwa przykładano mi rewolwer do głowy i kilka razy wtrącono do lochu napełnionego do 50 cm wodą. Znajdował się w nim żelazny drążek wmurowany w ścianę, na którym można było usiąść. Do lochu wtrącono mnie tylko w bieliźnie i nie dawano żadnego jedzenia. Za jedzenie w więzieniu służyła: gorąca woda (kipiatok), kawałek chleba i zupa. To stanowiło dzienne wyżywienie więźnia. W celi przebywało przeważnie 40 osób. Z końcem marca 1940 roku wywieziono mnie do więzienia w Nowogródku, a następnie, przed wybuchem wojny niemiecko-sowieckiej, do Tambowa. W grudniu 1941 roku zostałem zwolniony i wyjechałem do Tatiszczewa, gdzie wstąpiłem do armii polskiej.