Irena Jagodzińska z domu Dziewanowska, córka Mieczysława i Jadwigi Minwińskiej urodzona 25 kwietnia 1923 r. w Daniłówce, pow. Dzisna, mężatka
Z Polski zostałam wywieziona 10 lutego 1940 roku wraz z rodzicami jako rodzina osadnika wojskowego. Warunki podróży mieliśmy okropne. Pierwszym miejscem pobytu była semipałatyńska obłast, wieś Gieorgiewka. Tam pracowałam w fabryce, mieliśmy kartki na chleb i prowiant oraz bardzo małą zapłatę. Uważali, że jest nam jednak za dobrze i wywieźli do tejże obłasti, rudnik Ała-Ajgyr, gdzie pracowałam w kopalni złota. Dostawaliśmy po 400 gramów chleba na roboczego i 200 na bezrobotnego. Praca w kopalni była ciężka, tak kobiety, jak i mężczyźni pracowali od 8 do 12 godzin dziennie w wilgotnej kopalni z młotami i łopatami.
W tej miejscowości było nas 11 rodzin, z tego trzy rodziny Polaków, reszta Białorusini. Do tych, którzy podawali się za Białorusinów zupełnie inaczej odnosili się, nas zaś na każdym kroku prześladowali, nawet pracę zawsze dawali nam cięższą.
Zaświadczenia o zwolnieniu dostaliśmy 29 sierpnia 1941 roku. W kilka tygodni potem wyjechaliśmy na południe do frunzeńskiej obłasti, gdzie pracowałam przy załadowywaniu buraków. W marcu 1942 roku z 10 Dywizją wyjechałam do Persji.