Dnia 21 lutego 1948 r. w Radomiu Okręgowa Komisja Badania Zbrodni Niemieckich z siedzibą w Radomiu, w osobie członka Komisji adwokata Zygmunta Glogiera, przesłuchała niżej wymienionego w charakterze świadka, bez przysięgi. Po uprzedzeniu świadka o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania świadek zeznał, co następuje:
| Imię i nazwisko | Józefa Dankowska |
| Wiek | 50 lat |
| Imiona rodziców | Jan i Maria |
| Miejsce zamieszkania | ul. Narutowicza 25, Radom |
| Zajęcie | nauczycielka |
| Karalność | niekarana |
| Stosunek do stron | obca |
Zostałam aresztowana przez radomskie gestapo w połowie listopada 1942 roku. Umieszczono mnie w tutejszym więzieniu, skąd byłam wożona na badanie dwukrotnie na [ulicę] Kościuszki. Przy pierwszym badaniu był obecny młody blondyn mówiący po polsku z akcentem śląskim i rudy osobnik, który mówił tylko po niemiecku. Za kolejnym razem na drugim piętrze badał mnie szatyn, krępy, z wąsikami, człowiek mówiący po polsku. Przy badaniach nie bito mnie, ale stale grożono, wymachując pejczem przed nosem. Pytano mnie o to, czy należałam do organizacji i kto bywał u nas. W styczniu 1943 roku zostałam wywieziona z grupą około 40 kobiet do obozu. Na Majdanku byłam pięć miesięcy, a stamtąd wywieziono mnie do Ravensbrück i następnie zwolniona zostałam w czasie ewakuacji obozu przez Rosjan.
Tak zeznałam.