12 października 1945 r. w Łodzi sędzia Z. Łukaszkiewicz przesłuchał niżej wymienionego w charakterze świadka, bez przysięgi. Uprzedzony o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań świadek zeznał, co następuje:
| Imię i nazwisko | Jankiel Wiernik (Jan Smarzyński) |
| Wiek | ur. 1888 r. |
| Imiona rodziców | Icek |
| Miejsce zamieszkania | Łódź, ul. Franciszkańska 15 |
| Zajęcie | przedsiębiorca budowlany |
| Wyznanie | mojżeszowe |
| Karalność | niekarany |
Przybyłem do Treblinki 23 sierpnia 1942 z transportem z getta warszawskiego. W Treblince pracowałem jako mistrz stolarsko-ciesielski i dlatego udało mi się uniknąć śmierci. Ponieważ prowadziłem roboty i w jednej, i w drugiej części obozu, mogłem więc dobrze poznać życie i sposób działania całego obozu.
W czasie mego pobytu w obozie utworzono wśród robotników żydowskich organizację konspiracyjną, mającą na celu powstanie. Ja, ponieważ miałem względną swobodę ruchu między dwoma częściami obozu, byłem łącznikiem. 2 sierpnia 1943 wybuchło powstanie, które doprowadziło do zniszczenia obozu.
W wyniku powstania udało mi się zbiec z obozu i następnie udać do Warszawy, gdzie w dalszym ciągu pracowałem w organizacjach niepodległościowych oraz brałem czynny udział w powstaniu warszawskim 1944, jako strzelec 1 Kompanii Brygady Syndykalistycznej (świadek okazuje legitymację Nr.1200-II/25/S. z 10 września 1944 r.).
Zimą 1943 spisałem zaraz na świeżo wszystkie swoje wspomnienia i przeżycia z Treblinki i praca moja została z początkiem 1944 roku wydana drukiem przez organizacje konspiracyjne w Warszawie jako broszurka „Rok w Treblince”.
Jestem w posiadaniu jednego egzemplarza tej broszury i składam takowy przy obecnym zeznaniu dla zrobienia odpisu i załączenia go do niniejszego zeznania. Treść broszury potwierdzam całkowicie i nic więcej w tej sprawie nie mogę dodać.
Protokół odczytano, po czym został przez świadka podpisany.