Kraków, dnia 3 grudnia 1947 r., dr Eryk Dormicki, naczelny lekarz więzienia Montelupich w Krakowie, przesłuchał w charakterze świadka niżej wymienionego, uprzedziwszy go o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania z art. 140 kk.
| Imię i nazwisko | Josef Martin Franz Alscher |
| Imiona rodziców | Franz i Rosalie Oberlendor |
| Data i miejsce urodzenia | 5 czerwca 1894 r. w Lignicy [Legnicy] |
| Miejsce zamieszkania | więzienie Montelupich |
| Narodowość | niemiecka |
| Obywatelstwo | niemieckie |
| Wyznanie | rzymskokatolickie |
| Zawód | cieśla |
| Wykształcenie | sześć klas [szkoły] normalnej |
| Stan cywilny | rozwiedziony |
| Stan majątkowy | bez majątku |
| Karalność | od 1926 r. do 1930 r. przebywał w więzieniu z powodu oszustwa i kradzieży; od 1933 r. do [czasu] oswobodzenia przez Amerykanów w dziewięciu obozach koncentracyjnych |
| Stosunek do podejrzanego | żaden |
Świadom odpowiedzialności za utajenie prawdy lub złożenie fałszywego zeznania, przyrzekam uroczyście, że będę mówić szczerą prawdę, niczego nie ukrywając z tego, co mi jest wiadome.
Josef Alscher
Pytanie: Co świadek wie o oskarżonym Wilhelmie Gehringu?
Odpowiedź: Podczas mojego pobytu w Esterwegen w 1935 r. udzielałem pomocy więźniom żydowskim w postaci jedzenia i wody, na skutek czego otrzymałem karę 25 pałek, osobiście wykonaną przez oskarżonego. Ponadto otrzymałem karę skucia w kółko (Krummschließen) na trzy noce.
Pytanie: Na czym polegała kara skucia w kółko?
Odpowiedź: Polegała na skuciu łańcuchami prawej ręki z lewą nogą i lewej ręki z prawą nogą poprzez grzbiet, przy czym ręce i nogi nabrzmiewały do niebywałych rozmiarów.
Pytanie: Co świadek wie o działalności oskarżonego w stosunku do innych więźniów?
Odpowiedź: Gehring dobrowolnie zgłaszał się do wykonania kary chłosty na więźniach, wyznaczonej przez Lagerführera Kocha, za co oskarżony otrzymywał trzy dni urlopu i papierosy. Proceder ten uprawiał oskarżony przez cztery lata od 1933 do 1937 r. [w] Esterwegen.
Pytanie: Jakim więźniom Gehring wymierzał karę chłosty?
Odpowiedź: W szczególności Żydom, Niemcom, Polakom, Rosjanom i Anglikom.
Pytanie: Czy świadek widział, jak oskarżony strzelał do więźniów?
Odpowiedź: Tak, widziałem to w 1935 r., strzelał z rewolweru samowolnie, bez specjalnego rozkazu ze strony swoich władz.
Pytanie: Kiedy podczas okupacji świadek spotkał się z Gehringiem?
Odpowiedź: W 1944 r., od czerwca do sierpnia, w Monowicach.
Pytanie: Jakie stanowisko zajmował wtedy Gehring?
Odpowiedź: Był Rapportführerem.
Pytanie: Jakie wrażenie wywołało przybycie Gehringa do Monowic?
Odpowiedź: Starzy więźniowie, znający go z poprzednich obozów jako sadystę, byli przerażeni.
Pytanie: Co robił Gehring w Monowicach?
Odpowiedź: Zaraz po przybyciu kazał zbudować trzy bunkry do stania (Stehbunker). Był obecny przy wymierzaniu kary chłosty.
Pytanie: Jaki był stosunek innych SS-manów do Gehringa?
Odpowiedź: [Gehring] był przez SS-manów pogardzany za swoją nikczemność i sadyzm.
Pytanie: Co świadek może jeszcze powiedzieć o Gehringu?
Odpowiedź: Jeszcze [to, że] w 1936 r. był kierownikiem bunkrów (Bunkerverwalter). Poza tym z Monowic przeniesiony został do kopalni „Laura” i tam zaraz po przybyciu kazał wybudować osławione Stehbunker.
Pytanie: Czy [jacyś] inni świadkowie mogą powiedzieć [coś] o oskarżonym Gehringu i o jego działalności w obozach?
Odpowiedź: Tak, znam jednego będącego w tutejszym więzieniu Montelupich, imieniem Willi – on także może zeznać w sprawie przeciwko Gehringowi. Również Emil Worek (?), będący kapo, może [to] potwierdzić i powiedzieć więcej o działalności Gehringa pełniącego służbę w obozach.
To jest wszystko, co mogłem zeznać. Jako zgodne z prawdą własnoręcznie podpisuję.