Dnia 1 marca 1946 r. w Chorzowie, Sąd Grodzki w Chorzowie, Oddział V, w osobie sędziego grodzkiego, asesora Wł. Czosnka, z udziałem protokolanta, rejestratora sądowego R. Niedurna, przesłuchał niżej wymienionego w charakterze świadka, bez przysięgi. Po uprzedzeniu świadka o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania i o treści art. 107 kpk, świadek zeznał co następuje:
Imię i nazwisko Hildegarda Donnerstagowa z d. Wowra
| Data urodzenia | 8 lutego 1915 r. |
| Imiona rodziców | Leon i Agnieszka z d. Glodek |
| Miejsce zamieszkania | Świętochłowice, ul. Biskupa Kubiny 17 |
| Zajęcie | robotnica w hucie Florian |
| Wyznanie | rzymskokatolickie |
| Karalność | niekarana |
| Stosunek do stron | żona Antoniego Donnerstaga |
Mój mąż Antoni Donnerstag urodził się 4 czerwca 1914 r. w Świętochłowicach, jako syn Ryszarda i Marii z d. Borczyk. Przed wojną był z zawodu robotnikiem w hucie „Florian” w Świętochłowicach. W czasie okupacji został w 1939 r. wysłany do przymusowej pracy do Hanoweru. Z początkiem stycznia 1940 r. zbiegł z prac i rozpoczął pracę w firmie Sperbar w Świętochłowicach w charakterze robotnika. W 1940 r. mąż nie stawił się do poboru, gdyż uważał się za Polaka, a wezwani byli do służby Niemcy, a Polacy mogli się tylko zgłosić dobrowolnie.
W lipcu 1940 r. mąż został aresztowany przez gestapo. Najpierw przebywał w areszcie gestapo w Chorzowie, a 30 lipca został przetransportowany do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu.
Miał nr 1491. Z Oświęcimia pisał mąż kilka razy. Treść listów była [taka] jak [wszystkich] listów pisanych z obozów koncentracyjnych – że jest zdrów i prosi o wysyłkę pieniędzy. Poza listami wysyłanymi drogą służbową nie otrzymałam żadnych listów pisanych z obozów.
Nakaz aresztowania Donnerstaga z 6 października 1940 r. znalazłam w jego ubraniu, które mi jako żonie, zwrócono bezpośrednio z obozu w Oświęcimiu. Metrykę śmierci i wykaz przedmiotów, jakie przy mężu pozostały, otrzymałam za pośrednictwem gestapo w Katowicach. Prochów zmarłego nie sprowadzałam, bo nie wierzyłam w to, abym otrzymała istotnie prochy mego męża. Mąż osierocił mnie i syna, który urodził się w 1940 r. tuż po aresztowaniu męża.
Wszystkie posiadane pisma w sprawie śmierci męża załączam do akt, z prośbą o ich zwrot po wykorzystaniu.
Przed podpisaniem przeczytano.
Zakończono.