PIOTR SOCZYWKO

1. Dane osobiste (imię, nazwisko, stopień, nr poczty polowej, wiek, zawód, stan cywilny):

Kanonier Piotr Soczywko, 22 lata, rolnik, stan wolny; paiforce 163.

2. Data i okoliczności zaaresztowania:

Aresztowano mnie wraz z rodziną i zesłano 11 kwietnia 1940 r.

3. Nazwa obozu, więzienia, miejsca przymusowych robót:

Kazachstan, pawłodarska obłast, siemiejarski rejon, posiołek Mośnik.

4. Opis obozu, więzienia itp. (teren, budynki, warunki mieszkaniowe, higiena):

Obóz na polanie wśród lasów nad Irtyszem (rzeką). Drewniane baraki po trzy rodziny (dziesięć osób w rodzinie w każdym). Pluskwy, wszy, brud. Spaliśmy na strychu, gdyż tam nie było pluskiew. Kąpaliśmy się w rzece.

5. Skład jeńców, więźniów, zesłańców (narodowość, kategoria przestępstw, poziom umysłowy i moralny, wzajemne stosunki):

Obóz liczył stu ludzi. Wszyscy przymusowo wysiedleni. Były tam rodziny wojskowych, policjantów i gajowych.

6. Życie w obozie, więzieniu itp. (przebieg przeciętnego dnia, warunki pracy, normy, wynagrodzenie, wyżywienie, ubranie, życie koleżeńskie i kulturalne):

Godzina 8.00 wymarsz na pracę do lasu. Drzewo zwoziło się do tartaku. Normą było wywiezienie 12 m3 drzewa, za co płacono 240 [?] rubli. Wyżywienie na swój koszt. Ubranie własne. Polacy trzymali się razem. Rozrywek żadnych nie było. Dzień pracy [trwał] dziesięć godzin. Pracowało się nawet w niedzielę.

7. Stosunek władz NKWD do Polaków (sposób badania, tortury, kary, propaganda komunistyczna, informacje o Polsce):

Rosjanie odnosili się do nas wrogo. Mówiono, że już swoich w kraju nigdy nie zobaczymy. Namawiano i przymuszano nas do przyjęcia obywatelstwa ZSSR.

8. Pomoc lekarska, szpitale, śmiertelność (wymienić nazwiska zmarłych):

Pomocy lekarskiej żadnej nie było. Umierały z głodu całe rodziny. Przeważnie starzy i dzieci, gdyż nie mogli zapracować na chleb. Urbanowicz, kobieta lat 30, [z] woj. wileńskiego.

9. Czy i jaka była łączność z krajem i rodziną?

Łączności żadnej nie miałem.

10. Kiedy został zwolniony i w jaki sposób dostał się do armii?

Dowiedziawszy się o amnestii, uciekłem do Uzbekistanu 5 sierpnia 1941 r. Do wojska wstąpiłem w Guzarze 10 marca 1942 r.

Miejsce postoju, 16 marca 1943 r.