1. Nazwa obozu:
Tudorów, osiem kilometrów od Hoszczy w kierunku granicy.
2. Skład jeńców:
Podoficerowie i żołnierze rezerwy policji, junacy, Straż Graniczna (podoficerowie).
3. Liczba jeńców:
80–280.
4. Czas istnienia obozu:
Mój pobyt od 9 listopada 1939 do 3 września 1940 r.
5. Opis obozu:
Stajnie majątku Tudorów, zbudowane prycze. Obóz w trakcie urządzania. Brak łaźni, brak zimowych ubrań, brak dezynfektora. Skandaliczne zawszenie. Plac – glina rozmokła. Warunki mieszkaniowe bardzo ciężkie, zdrowotne bardzo złe, wyżywienie słabe. Warunki zdecydowanie zmieniły się na lepsze w kwietniu 1940 r. (zmiana naczelnika obozu). Wprowadzono system trzech kotłów, każdy jeniec dostawał wyżywienie z kotła, odpowiednio do procentu wypełnienia normy. Za robotę płacono. Zorganizowano sklepik w obozie. Dla chorych zorganizowano szpitalik.
6. Życie w obozie:
Podział na kompanie i brygady. Praca przymusowa na szosie (tłuczenie szabru, brukowanie, kopanie, asfaltowanie szosy). Białorusinów, Ukraińców i Żydów rozkonwojowano i dano im lepsze warunki, w związku z tym wielu Polaków zmieniało w ewidencji narodowość na białoruską lub ukraińską. Żeby temu przeciwdziałać, powstała bardzo silna reakcja wśród reszty Polaków. Wielu Ślązaków, Pomorzan, poznaniaków czy łodzian podało się za Niemców. Polaków według sowieckiej ewidencji pozostało ok. 30 proc.
Na temat narodowości powstały zajadłe dyskusje. Po obozie krążyły konspiracyjnie dostarczane polskie książki. NKWD powoduje powstanie [nieczytelne] wydawnictwa [?] „Pod Sztandarem Stalina” w jęz. polskim, ukraińskim i rosyjskim.
7. Stosunek NKWD do jeńców:
Jak w obozie Hoszcza. Aresztem prawie nie karano, w badaniach wyłapano żandarmów, Straż Graniczną i policję.
8. Jeńcy, którzy wyróżnili się dodatnio lub ujemnie:
Dodatnio: sierż. Szklarek, pchor. Siczek, Machnicki, Szymański.
Ujemnie: wachmistrz Piekarski, Łoś, [nieczytelne], Gordon.
9. Nazwisko zmarłego:
Pchor. Mrówka z Krakowa.
Pchor. Karol Siedlecki