1. Dane osobiste:
Stanisław Libkind-Lubodziecki, pułkownik audytor w stanie spoczynku, ur. 24 stycznia 1879 r., Polak, rzymski katolik, żonaty, w chwili wybuchu obecnej wojny prokurator Sądu Najwyższego (cywilnego).
2. Data i okoliczności aresztowania:
17 września 1939 r. ok. miasta Zbaraża na szosie w czasie jazdy samochodem ciężarowym Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej w Warszawie, w mundurze wojskowym, zatrzymany i wzięty do niewoli przez spotkaną sowiecką kolumnę kawalerii.
3. Nazwa obozu, więzienia lub miejsca przymusowych prac:
Obozy (trzy) jeńców wojennych w pobliżu stacji kolejowej Tiotkino (rejon putywelski, obwód sumski) do 1 listopada [1939 r.]. Od 2 listopada 1939 do 8 marca 1940 r. obóz jeńców wojennych w Kozielsku. 8 marca 1940 r. wywieziony do więzienia wewnętrznego NKWD w Kijowie. 16 października [1940 r.] przewieziony do więzienia w Kijowie na Łukianówce, skąd w drugiej połowie listopada 1940 r. wywieziony wobec skazania postanowieniem osobogo sowieszczanija NKWD w Moskwie na osiem lat obozu poprawczego pracy, do łagru w Niżniej Moszewie rejonu solikamskiego, obwodu mołotowskiego. 8 lutego 1942 r. z Niżniej Moszewy przewieziony do obozu Baza-Kokorino [?], stąd przez obóz w Solikamsku 8 marca [1942 r.]zwolniony na zasadzie amnestii.
4 – 8. Kwestie te stanowią przedmiot obszernej pracy (książki w przyszłości, gdy to będzie dozwolone), która obecnie już obejmuje 800 stron rękopisu i jest bliska ukończenia. W obozie w Niżniej Moszewie 29 marca 1941 r. zmarł Tarłowski, dyrektor agencji zachodniej w Katowicach i w styczniu czy lutym 1942 r. Stanisław Szagłaj z województwa białostockiego.
9. Czy i jaka była łączność z krajem i rodzinami?:
Jedyną pocztówkę z Călimănești w Rumunii od brata Jerzego – zastępcy dyrektora biura wojskowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych – otrzymałem w początku lutego 1940 r. W Kozielsku żadnej łączności z krajem i rodziną pozostałą w Warszawie, nie miałem.
10. Kiedy został zwolniony i w jaki sposób dostał się do armii?:
Zwolniony 8 marca 1942 r.do Kunguru, obwodu mołotowskiego. Skąd komunikowałem się z ambasadą, podporucznikiem dr. Łutem i na jego telegraficzne wezwanie wyjechałem w maju 1942 r. do Kujbyszewa, skąd skierowano mnie w końcu maja do Jangijul.
Tel-Awiw, 4 lutego 1943 r.