Warszawa, 18 marca 1946 r. Sędzia śledczy Alicja Germasz, delegowana do Komisji Badania Zbrodni Niemieckich, przesłuchała niżej wymienioną w charakterze świadka. Po uprzedzeniu świadka o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań oraz o znaczeniu przysięgi sędzia odebrała od niego przysięgę, po czym świadek zeznała, co następuje:
| Imię i nazwisko | Zofia Jankowska z Bogdańskich |
| Imiona rodziców | Julian i Zofia |
| Data urodzenia | 9 marca 1907 r. |
| Wykształcenie | sześć klas gimnazjum |
| Miejsce Zamieszkania | Warszawa, ul. Swarzewska 65 m. 2 |
| Wyznanie | rzymskokatolickie |
| Karalność | niekarana |
Mąż mój Zdzisław Jankowski (ur. 25 sierpnia 1911 w Pruszkowie), zatrudniony był w elektrowni pruszkowskiej, podstacja Szczęśliwice, jako monter. 2 grudnia 1941 roku został aresztowany przez Niemców i osadzony na Pawiaku.
W jakich warunkach odbyło się aresztowanie, nie wiem, ponieważ nie było to w domu i mnie przy tym nie było. Dowiedziałam się o aresztowaniu od jednego z kolegów męża. O ile mogę przypuszczać, mąż mój należał do tajnej organizacji polskiej, jednak nigdy z nim o tym nie rozmawiałam, bo ze względu na moje bezpieczeństwo nie chciał mnie wtajemniczać w te sprawy.
Po usilnych staraniach udało mi się w końcu stycznia 1942 roku męża z więzienia uwolnić.
21 listopada 1943 mąż został ponownie aresztowany. Stało się to w zielarni na Okęciu w wyniku jakiejś awantury z Niemcami. Szczegółów nie znam, zawiadomili mnie o tym koledzy męża z elektrowni, którą z kolei ktoś zawiadomił o aresztowaniu. 25 listopada 1943 znalazłam imię i nazwisko męża na rozplakatowanej na mieście liście zakładników, mających być ewentualnie rozstrzelanymi. 2 grudnia 1943 znalazłam nazwisko i imię męża na rozplakatowanej również liście straconych w egzekucji publicznej przy ul. Puławskiej. Na liście tej figurowały 202 nazwiska, na pierwszym miejscu Stefana Bryły, prof. Politechniki Warszawskiej.
Poza tym żadnych wiadomości o mężu moim nie miałam i nie mam.
Odczytano.