Wyciąg z curriculum vitae napisanego przez Edwarda Kazimierza Kremky 2 lipca 1936 r. w Warszawie
„Urodziłem się 23 stycznia 1909 r. w folwarku Jedlanka, gm. Uścimów, pow. Włodawa, jako syn Edwarda, dzierżawcy tego folwarku, obecnie urzędnika Dyrekcji Naczelnej Lasów Państwowych w Warszawie, i Wandy Zofii z Arciszewskich.
Do gimnazjum zacząłem uczęszczać w 1917 r., do wstępnej klasy polskiego Gimnazjum im. Tadeusza Czackiego w Żytomierzu (Ukraina), gdzie przebywałem wraz z matką do 1920 r. Po powrocie do kraju uczęszczałem do państwowego Gimnazjum im. J. Lelewela w Warszawie, w 1929 r. otrzymałem świadectwo dojrzałości.
W latach 1929–1930 odbyłem ochotniczo służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie pod Łomżą (w 5 Kompanii Strzeleckiej – przyp. Janina Kremky), którą ukończyłem z wynikiem dobrym. Następnie odbyłem ćwiczenia w rezerwie w 21 Warszawskim Pułku Piechoty, gdzie też otrzymałem przydział po nominacji na podporucznika rezerwy z 1 stycznia 1934 r.
Po ukończeniu służby wojskowej zapisałem się w poczet studentów Uniwersytetu Warszawskiego w 1930 r. (obecnie im. Józefa Piłsudskiego), na wydział matematyczno- przyrodniczy na studium geografii, chcąc pracować w kierunku dawno wybranym i umiłowanym. Następnie w celu uzupełnienia wybranego kierunku studiów przeniosłem się w 1935/1936 r. do Instytutu Geograficznego Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, gdzie studia ukończyłem w 1936 r. z dyplomem magistra filozofii w zakresie geografii”.
Uzupełnienie życiorysu Edwarda Kazimierza Kremky przez żonę Janinę Kremky
W 1936 r. Edward Kazimierz Kremky rozpoczął pracę w Państwowym Instytucie Kultury Wsi przy Ministerstwie Rolnictwa i Reform Rolnych w Warszawie jako pracownik naukowy (specjalista geograf ekonomiczny), gdzie pracował do wybuchu wojny.
We wrześniu 1939 r. [został] ewakuowany wraz z Instytutem do Lublina, gdzie zgłosił się ochotniczo do wojska i 8 września 1939 r. otrzymał przydział do 36 Pułku Piechoty Legii Akademickiej (?).
Następnie internowany przez ZSSR przebywał w Łucku, skąd został przewieziony do obozu w Kozielsku. Z obozu wysłał jeden list z datą 24 listopada 1939 r., w którym prosił o małą paczkę bielizny i wyrażał nadzieję bliskiego zobaczenia się z rodziną.
W listopadzie do rodziny w Warszawie zgłosił się współtowarzysz Edwarda Kremky, który razem z nim przebywał internowany w Łucku i zdołał z obozu uciec, mąż mój jednak na ucieczkę (choć wtedy nie było to trudne) się nie zdecydował, uważając, że powinien dzielić los wszystkich wziętych z nim do niewoli żołnierzy.
Zamordowany w lesie katyńskim, zidentyfikowany pod nr. 2658 na drukowanej przez Nowy Kurier Warszawski liście rozpoznanych ofiar ekshumowanych w Katyniu.
Pozostawił żonę Janinę i osierocił dwóch synów – dwuletniego Andrzeja i dwumiesięcznego Jacka.