Warszawa, 22 marca 1947 r. Członek Okręgowej Komisji Badania Zbrodni Niemieckich w Warszawie, sędzia Halina Wereńko, przesłuchała niżej wymienioną w charakterze świadka, bez przysięgi. Uprzedzona o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań, świadek zeznała, co następuje:
| Imię i nazwisko | Lucyna Gawryszewska, ps. „Bronka” |
| Imiona rodziców | Wiktor i Anna |
| Data urodzenia | 17 maja 1923 r. |
| Wykształcenie | cztery klasy gimn. kupieckiego |
| Miejsce zamieszkania | Warszawa, ul. Nowy Świat 72 m. 3 |
| Wyznanie | rzymskokatolickie |
| Narodowość i przynależność państwowa | polska |
| Zawód | stenotypistka |
W czasie powstania warszawskiego byłam patrolową patrolu sanitarnego w ZUS przy ul. Czerniakowskiej. 12 września 1944 roku zostałam ranna w nogi, po czym przeniesiono mnie do szpitala polowego przy ul. Zagórnej 9.
Dyrektorem szpitala był dr Nowakowski. W szpitalu leżeli w większości powstańcy, było trochę rannych z ludności cywilnej. Słyszałam, iż było 150 rannych.
16 września oddział Wehrmachtu zajął szpital i ewakuował częściowo rannych i personel w al. Szucha 25, [do] gestapo, potem do Szpitala Dzieciątka Jezus.
W al. Szucha, przed wprowadzeniem do gmachu gestapo, na ulicy gestapowcy bili rannych mężczyzn. Dziewczęta zabierano na przesłuchania, czy wracały stamtąd – nie wiem.
Byłam w tym czasie bardzo chora, więc nie pamiętam, ilu nas przeszło na al. Szucha, ilu pozostało na Zagórnej. Pozostałą część rannych ewakuowano do Szpitala Dzieciątka Jezus po 20 września 1944 roku.
Na tym protokół zakończono i odczytano.