Warszawa, 14 marca 1945 r.
Komisja Badania
Zbrodni Niemieckich
w Warszawie
Zeznanie
Ob. Bronisława Mączki, ur. 9 lipca 1885 r. w Warszawie, zam. przy ul. Stalowej 52/12.
Dotyczy: rozstrzelania Stanisława Mączki, ur. 21 marca 1912 r., zam. przy ul. Żerańskiej 6.
1 sierpnia 1944 roku mój syn wracał z zajęcia z żoną i czteroletnim synkiem od strony ul. Brukowej w stronę domu. Była to godz. 19.00. W tym czasie od strony ul. Targowej nadjechały czołgi, ostrzeliwując z dział ulicę. Mój syn wraz z rodziną skierował się do schronu publicznego w podziemiach gmachu seminarium prawosławnego przy ul. Zygmuntowskiej. Po kilku minutach wtargnęli tam żandarmi, uprzednio wybijając drzwi. Nie sprawdzając nikomu dokumentów, wyprowadzili wszystkich 17 mężczyzn, w tym i mojego syna. Kobiety i dzieci zamknięto w piwnicy.
Po wyprowadzeniu mężczyzn, zarzucając im, że są bandytami, ustawiono ich na środku ul. Cyryla i Metodego koło ścieku i następnie rozstrzelano z karabinów maszynowych strzałami w tył czaszki.
Po egzekucji wystawiono posterunki z bronią maszynową, nie pozwalając grzebać zabitych przez pięć dni.
5 sierpnia wypędzono z domów przy ul. Wileńskiej 3 i 5 mężczyzn i kazano im zakopać zwłoki na cmentarzu koło cerkwi. Podczas grzebania wyjmowano z ubrań dowody zamordowanych i oddawano administratorowi cerkwi, od którego otrzymałem dokumenty swego syna.
Zeznaję zgodnie z prawdą. Przed podpisaniem przeczytałem.