Danuta Milczarek
kl. Va
Publiczna Szkoła Powszechna III st. w Chęcinach
Chwila najbardziej pamiętna z lat okupacji niemieckiej
Ciężkie były dni w niewoli niemieckiej. Szczególnie odczuwaliśmy straszny terror w Warszawie. Co dzień prawie były wywieszane listy oznajmiające stracenie zakładników. Ginęli niewinni mężczyźni – za to tylko, że byli prawdziwymi Polakami. Codzienne obławy, egzekucje na ulicach Warszawy zmusiły Polaków do otwartego buntu. 1 sierpnia 1944 r. wybuchło powstanie. Kilka tygodni przeżyliśmy w strasznej męce, wśród ustawicznego bombardowania domów. Całe tygodnie siedzieliśmy w piwnicach, bez światła i wody. Gdy Warszawa się poddała, zaczęli Niemcy wywozić wszystkich warszawiaków do Pruszkowa, a potem rozwozili po obozach koncentracyjnych. Ja z tatusiem dojechałam do Końskich i tu udało nam się uciec.