Sap. Piotr Bronis, 40 lat, robotnik kolejowy, żonaty, jedno dziecko; 11 Batalion Saperów Kolejowych.
Do niewoli sowieckiej dostałem się 22 września 1939 r. we Lwowie, skąd wywieźli [mnie] do obozu koncentracyjnego w Radziwiłłowie, gdzie przebywałem sześć miesięcy. Po upływie tego czasu zostałem wywieziony do takiegoż obozu w miasteczku Werby [Werba Dubieńska], gdzie przebywałem trzy miesiące i zostałem wywieziony do Brodów. Po upływie trzech miesięcy zostałem wywieziony do wsi Cebrowo, woj. tarnopolskie, i przebywałem [tam] od lutego do czerwca 1941 r., czyli do rozpoczęcia wojny Rosjan z Niemcami.
Z Cebrowa zostałem wywieziony do Starego Bielska [Starobielska], skąd 25 sierpnia 1941 r. zostałem zwolniony zgodnie z umową polsko-sowiecką i wstąpiłem do szeregów armii polskiej z przydziałem do 16 Pułku Piechoty. 12 listopada 1942 r. zostałem przydzielony do 11 Batalionu Saperów Kolejowych, gdzie znajduję się do obecnej chwili.
Nadmieniam, że za czasu mego pobytu w niewoli warunki były bardzo złe. Wymagane były normy w pracy, wyżywienie marne, odzieży prawie wcale nie dawali. Kto miał jakie swoje, w takiej i chodził, o ile miał lepsze, to potrafili nawet zabrać.
Lokalowe i higieniczne warunki były nieodpowiednie.
Pomoc lekarska była bardzo marna, tak że na chorego mało zwracali uwagi.
Z rodziną łączności wcale nie miałem i obecnie nie wiem, gdzie rodzina znajduje się.