Barbara Jaromin
kl. V
Skarżysko-Kamienna
Chwila dla mnie najbardziej pamiętna z czasów okupacji
Było ciepłe i miłe lato, słońce świeciło ślicznie, ptaki świergotały dźwięcznie, a mnie tak było smutno! Ciągle myślałam o wojnie, zadawałam sobie pytanie, komu ona potrzebna. Bałam się, że żandarmi przyjdą i zabiorą mojego tatusia do tak ciężkiej niewoli niemieckiej i co będziemy robiły z mamusią.
Pewnego ranka tatusia nie było w domu, czekałyśmy na niego z trwogą w sercu, aż wreszcie dowiadujemy się, że tatusia zabrali Niemcy, a ja już z nim zobaczyć się nie będę mogła. Już mnie nie uściska i nie utuli, tak jak zawsze było. Brakło mi ojca, zostały mi tylko łzy. Jestem sierotą na zawsze, mam tylko mamusię i młodszą siostrzyczkę.