Warszawa, 5 października 1949 r. Mgr Irena Skonieczna, działając jako członek Głównej Komisji Badania Zbrodni Niemieckich w Polsce, przesłuchała niżej wymienioną osobę, która zeznała, co następuje:
| Imię i nazwisko | Zofia Zwolska z d. Czekaj |
| Data i miejsce urodzenia | 5 listopada 1922 r., Warszawa |
| Imiona rodziców | Antoni i Karolina z d. Czekaj |
| Zawód ojca | mgr farmacji |
| Przynależność państwowa i narodowość | polska |
| Wyznanie | rzymskokatolickie |
| Wykształcenie | absolwentka medycyny |
| Zawód | przy mężu |
| Miejsce zamieszkania | Marszałkowska 9 |
| Karalność | niekarana |
Wybuch powstania zastał mnie w domu przy ul. Marszałkowskiej 9. Daty dokładnie nie pamiętam, chyba 2 sierpnia 1944, Niemcy weszli na teren naszego domu (robili to od początku powstania dość często) i wyprowadzili z niego grupę mężczyzn, około 10 osób, w tym komendanta następnego domu. Ślad po nich zupełnie zaginął.
4 sierpnia w godzinach południowych Niemcy kazali całej ludności w grupie około 100 osób z naszego domu przejść na podwórze posesji nr 11 przy ul. Marszałkowskiej. Dom nasz podpalili. Po niedługim czasie wyprowadzono nas na róg ul. Litewskiej i Marszałkowskiej. Kobiety wypuszczali Niemcy w stronę pl. Zbawiciela, mężczyznom kazali się kłaść twarzą do ziemi na chodniku.
Co się z nimi dalej stało, nie wiem. Wiem tylko, że nikt z moich znajomych, będących w tej grupie, nie wrócił. Słyszałam już po powstaniu, że część mieszkańców naszego domu nie wyszła ze swego ukrycia na rozkaz Niemców, a wieczorem 4 sierpnia zdołała uciec przez Pole Mokotowskie. W ten sposób część mężczyzn z naszego domu uratowała się.
Na tym protokół zakończono i odczytano.